TA KSIĄŻKA WYRAŹNIE POWRACA do czystego, bezpośredniego zjawiska, bez makijażu i pomarańczowych zasłon. Chodzi o zakończenie uzależnienia od samego istnienia i żaden mnich, który nazywa siebie buddystą, nie będzie z panem o tym rozmawiał, ponieważ nie jest to dla niego dobry interes. 
Nauczanie tego, co wyzwala, nie generuje żadnych korzyści dla tego, kto je przekazuje, więc proszę uważać się za bardzo szczęśliwego, mając możliwość otrzymywania nauczania jako przedłużenia wielkiego miłosierdzia. 
Proces ten jest całkowicie mistyczny, a mianowicie jest to osobiste i niezbywalne doświadczenie, które można dzielić jedynie poprzez konceptualne przybliżenia między tymi, którzy go doświadczyli. 
Jest to proces, który oczyszcza i przekształca w tym samym czasie, koncentrując się na zakończeniu dominacji układu limbicznego i jego neuronalnego układu nagrody, które są odpowiedzialne za dawanie i odbieranie przyjemności, szczęścia i radości, dla których istota ludzka, uzależniona jak narkoman od swojego narkotyku, jest gotowa poświęcić, cierpieć i popełniać wszelkiego rodzaju głupoty i okrucieństwa dla nędznej nagrody mózgowej, która będzie trwać tylko przez krótki czas i prędzej czy później będzie musiała zostać zastąpiona. 
Ta radykalna zmiana przynosi etyczną transformację, dzięki której przestajemy działać z pragnienia, niechęci lub ignorancji. 
Kontrolę i nasycenie neuroprzekaźników osiąga się poprzez wywołane przez siebie zmienione stany świadomości, w których obserwator znika, aby wejść w inne sfery, płaszczyzny i wymiary wcześniej nieznane, następnie znajome, w końcu odrażające, i wchodzić w interakcje z zamieszkującymi je istotami; to ćwiczenie to jhānas, a doświadczenie uzyskane poprzez interakcję z różnymi bytami to gnoza. 
Koniec układu nagrody polega na intensywnym ćwiczeniu koncentracji, które powoduje wielki wyrzut serotoniny, kończący się tym samym szczęściem, po tym ćwiczeniu nie ma odwrotu, jest to tak zwane "Wejście w Nurt". 
Z jhānami jako środkami i "Wejściem w Strumień" jako punktem początkowym, każda osoba, która osiągnie ten punkt, jest uwarunkowana do zakończenia egzystencji. Doświadczenie zdobywane w tym całym procesie, który jest obsypywany błogosławieństwami ze wszystkich stron, jest tym, co możemy uznać za Mądrość. 
Mają więc Państwo przed sobą rzeczywistość, która jest eksponowana w najbardziej konkretny i intymny sposób, dotykając wrażliwych włókien i jasno wyjaśniając pochodzenie cierpienia, jego ustanie i drogę do jego ustania, co jest niczym innym jak opuszczeniem Uwarunkowanego, to znaczy Nieuwarunkowanego. 
Nie po to, żeby się panu podobało, tylko żeby sprawdzić, czy już się pan obudzi.