Majjhima Nikāya (w skrócie MN) lub Zbiór Pośrednich Dyskursów Buddy to zbiór 152 dyskursów w kanonie Pāli. Słowo "pośredni" odnosi się do długości każdego pojedynczego dyskursu. Zawiera szeroką gamę nauk przedstawionych jako narracje pomiędzy Buddhą a szerokim gronem jego współczesnych. Zbiór ten jest paralelny do Madhyamāgamy (MA) szkoły Sarvāstivāda, która przetrwała jako tłumaczenie w kanonie chińskim.
Zbiór Pośrednich Dyskursów Buddy jest najbardziej znanym zbiorem spośród czterech Nikāyas zawierających oryginalne sutty. Popularność ta może wynikać z faktu, że miesza on anegdoty biograficzne z bardzo powierzchowną treścią doktrynalną w przeciwieństwie do Saṁyutta Nikāya.
Ten Pośredni Zbiór zawiera rozproszone i nieukrywane apokryficzne sutty o drobnej intencji, wprowadzone bardzo późno, co umniejsza jego blask i wiarygodność. Interesująca jest jednak wartość odniesień biograficznych ze względu na kontekstualizację Buddy w świecie, w którym żył. Ten pierwszy podzbiór, nazwany The First Fifty, zawiera pięćdziesiąt sutt i jest podzielony na pięć rozdziałów: Rozdział o Korzeniu Wszystkich Rzeczy, Rozdział o Ryczeniu Lwa, Rozdział o Symylach, Rozdział o Parach i Pomniejszy Rozdział o Parach. Możemy wyróżnić w tym podzbiorze sutty, MN 4 Fear and Awe, MN 26 The Noble Quest i MN 36 Great Discourse with Saccaka, które odnoszą się do sposobu, w jaki Budda stał się oświecony, a także autobiograficznych wskazówek dotyczących jego pochodzenia, tego kim był i powodów, dla których zabronił być nazywanym po imieniu. Istotne są również MN 10 Cztery instrukcje praktyki, MN 16 Przeszkody mentalne i MN 17 Gęstość dżungli. Po stronie złudnej, MN 20 Jak przestać myśleć, która demaskuje fałszywą technikę, a także zwraca uwagę na sutty MN43 i MN 44, które są anachronicznymi katechizmami, które wydają się być stworzone w celu wyjaśnienia doktryny w formie pytań i odpowiedzi.