De Code van Discipline (Pātimokkha in pāli) bevat 227 regels voor bhikkhus en 311 regels voor bhikkhunīs die hun dagelijks leven, hun gedrag, maar niet hun praktijk regelen. 
De belangrijkste doelstellingen van de Disciplinecode zijn: 
Om een goed beeld te geven aan de leken die deze gemeenschap ondersteunden, in stand hielden en onderhielden, waardoor ze zich konden bevrijden van hun werk en al hun tijd in de praktijk konden doorbrengen. 
2. Discipline en harmonie in de Sangha handhaven. 
3. 3. Overtredingen van de goede zeden voorkomen. 
Deze regels werden om de twee weken voorgelezen in de vergaderingen van bhikkhus en bhikkhunīs om de gemeenschap te zuiveren en hen te herinneren aan het belang van de Discipline. 
Sommige regels bevatten morele principes; maar het grootste deel ervan legt de voorschriften van de orde vast met betrekking tot kleding, voedsel, ceremonies, etc., en de straf die staat op het niet naleven hiervan, een straf die in vier gevallen bestaat uit verbanning uit de orde, in andere gevallen uit proeftijd of Opschorting voor een bepaalde tijd, in weer andere gevallen uit inbeslagname en biecht, en in weer andere gevallen uit biecht. 
De bhikkhus monniken noemen is hoogst ongepast, aangezien de boeddhistische orde niets gemeen heeft met de christelijke ordes. De eerste heeft geen kloosters, abten, hiërarchie en geloften van gehoorzaamheid. Geen enkel lid van de orde is een priester, noch heeft hij de macht van absolutie, en iedereen kan de vereniging op elk moment verlaten zonder enige formaliteit. We hebben bovendien al gezien dat de regels voornamelijk een praktisch karakter hebben en het gedrag aangeven dat onder de individuen moet worden nageleefd met betrekking tot de dingen die gemeenschappelijk worden gehouden. 
In ieder geval gebruikt de Code van Discipline deze naam en zijn afgeleiden in de betekenis van verplichting of code. De geschiedenis van de Pātimokkha in India is zeer obscuur: waarschijnlijk bewaard door de verschillende vroege boeddhistische scholen, toen na zes of zeven eeuwen sommige boeddhisten het Pāli verlieten voor het Sanskriet, deden ze ook afstand van de Pātimokkha, want het wordt ook niet gevonden onder de talrijke sekten in China en Japan die de leer van hervormde Indiase scholen volgden. 
Hoewel het in de 12e of 13e eeuw door de Theravadin sekte gered werd, heeft het vandaag de dag weinig zin om strenge regels op te leggen aan bepaalde individuen die willen stoppen met werken om zich uitsluitend aan de beoefening te wijden, zodat de toegewijden hen als ethisch zullen zien en dus verdienste zullen krijgen om hen materieel te steunen. 
De bedelmonnik, de bhikkhu, degene die om voedsel bedelt was een populaire figuur in India, geworteld sinds de oudheid, die de Boeddha gebruikte om zijn Sangha van bhikkhu's en zijn Sangha van bhikkhunīs te organiseren, om hen te bevrijden van hun veeleisende dagelijkse taken die typerend waren voor die prehistorische samenleving. Dit heeft niets te maken met de huidige tijd waarin we spaargeld, studiebeurzen, vakanties, pensioen of pensionering hebben.